eerste weken noord eiland NZ

yes! Ik ben in Auckland! Niet gekidnapt door een louche taxi chauffeur in Taipei en ook niet aangehouden bij de douane voor het smokkelen van pepernoten. Toch flink gespannen omdat ik alle vriendjes die ik tijdens de reis had gemaakt dus nu alweer moest laten gaan. Op zoek naar het huis van Sjoerd (neef) om die jatlag eerst maar eens flink uit te snurken. Omdat mn neef met een gebroken poot aan de andere kant van NZ zat, zelf toch ietswat unsteady vrijdag mn eerste stapjes in Auckland gewaagd. Het voelt wat unheimisch. Drukke stad, zakenmensen, iedereen leek ergens te moeten zijn. Behalve ik dus. Omdat ik nog niet helemaal in het backpackers ritme zat merkte ik dat ik ook maar wat rond ging lopen, expressie op 0, alsof ik nodig ergens heen moest. Just to fit in. Toen ik voor de derde keer hetzelfde warenhuis inliep, realiseerde ik me dat dit vrijwel nergens op sloeg en besloot ik met wat folders (en een biertje) aan de haven te gaan zitten. Toen had ik de rust te pakken. Weg stress, ik red me wel. De dag erop nam Frauke, een vriendin van Sjoerd mij mee met haar clubje hikers de berg op. What a view.. En wat een plek om te wandelen, geen andere toerist te bekennen. Omdat ik al een tijdje bij Sjoerd in huis zat besloot ik een hostel te boeken in Auckland, lekker opstapje om andere mensen te leren kennen. Internet afgestruind op zoek naar goede recensies, kalende man van 45 had wel een goed hostel die hij aanraadde. Vertrouw nooit kalende mannen van 45, voor ik het wist had ik mijn kamer bij de YMCA geboekt (inclusief een dansje op YMCA door de kamer). Don't get me wrong, tophostel perfect in orde! Maar ja, dus geen klap te beleven. Toen dus maar op een fijne zondagavond naar een jongeren hostel gewandeld, in de hoop dat er wat mensen bij de deur zouden hangen. Tuurlijk hingen die daar en een legendarische (Ierse) avond volgde. Vriendjes gemaakt, de rest van de tijd mee rondgehangen, dag naar het strand geweest, one tree hill, bioscoop, tot het woensdag werd en de kiwi Experience bus arriveerde. Geen idee wat hiervan te verwachten. Verhalen gingen dat deze bus toch vooral alcohol als brandstof gebruikte, dus ik verwachte enigszins een apenkooi. Mocht het niet zo zijn dat eenieder mak als schaapjes rustig de bus in klom, in afwachting wat buschauffeur Dylan te melden had. Gelukkig was deze wat minder bedeesd en wist met wat onhandige uitspraken wat giegels op te wekken hier en daar. Oke goed, ze leven dus nog wel. Eerste stop hot water beach. Graaf je eigen gat in het zand en tadaaa, je heb je eigen natuurlijke term. Fantastisch. Geen flauw idee hoe het daar terecht was gekomen maar ik vond het waanzinnig. Zo waanzinnig dat we met een groepje mensen (ik moet hier even melden dat het ijs in de hotsprings natuurlijk al lang en breed gebroken en gesmolten was) terug gingen naar het strand. Op de heenweg kwamen we al wat glowworms tegen wat natuurlijk helemaal vet gaaf was, maar verder op het strand kwamen we erachter dat er ook een maansverduistering aan de gang was. Je moet je voorstellen, een muur aan glowworms achter je, oplichtend plankton in het strand onder je, een verduisterende maan boven je, waardoor een volledig gevulde hemel aan sterrenzichtbaar werd, waarvan er zo nu en dan 1 naar beneden viel. Oja, en ondertussen zaten we natuurlijk in een natuurlijk bubbelbad. A-dem-be-ne-mend. Hierna volgde een dag in de grotten met gloweorns, een dag én nacht bij een maori stam en een zeilboot maar daarover later meer! Cheers